کمتر، بیشتر است!
تاریخ انتشار: ۲۳ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۸۸۴۹۳
«مینیمالیسم»؛ سبکی که این روزها در دنیایِ هنرهای تجسمی در عکاسی، سینما و نقاشی از جانبِ هنرمندان مورد توجه قرار گرفته و حتی مردم نیز با دل بستن به این سبک، زندگی خود را هرچه بیشتر به سمتِ سادگی و مینیمال بودن سوق دادهاند. سبکی که در کنارِ سادگیِ بیحد و حصرش فاقدِ نمادگرایی است.
به گزارش خبرنگار بخش تجسمی ایران اکونومیست، دنیایِ عکاسی به مثابه سرزمین عجایبی است که با گذرِ زمان رفته رفته دچارِ تغییراتی شده که ارتباط آن با سایرِ رشتهها از جمله نقاشی و سینما را پررنگتر کرده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در همین راستا از یک سو گسترشِ تک عکس به مجموعهای از عکسها ارتباطِ میان عکاسی و سینما را پررنگ کرده و از سویی دیگر سادگیِ قابهایی که در سبکِ مینیمال به ثبت رسیدهاند، ممکن است یک تابلویِ نقاشی را برای مخاطب تداعی کند. در قرن بیستم و درست پس از جنگ جهانی دوم، جهان با تغییراتِ گستردهای در زمینههایِ فلسفی، هنری، سیاسی و اجتماعی مواجه شد و نظریههایی جدیدی در حوزههایِ مختلف بروز و ظهور پیدا کردند. به این ترتیب تمامی اصول مدرنیسم به چالش کشیده شد و از دلِ این چالش سبکی جدید با تأکیدِ بر نقشِ مخاطب به جایِ مولف متولد شد: «مینیمالیسم»
سبکی فاقدِ نماد، پیچیدگی، اصولِ تاریخی، سیاسی، اجتماعی و ... ؛ به عبارتی دیگر آنچه شما در زمرهیِ آثار مرتبط با سبکِ «مینیمالیسم» مشاهده میکنید، همان چیزِ سادهای است که پیشِ رویِ دیدگانتان قرار دارد. در حوزهیِ نقاشی این سادگی شاید شاملِ خطوط ساده و اشکال هندسی باشد، در عکاسی شاملِ قابی خلوت و ساده.
آنچه در ادامه مشاهده میکنید، تصاویری متعلق Hengki Koentjoro است که در سبکِ «مینیمال» به ثبت رسیدهاند. هنگکی کونتجورو عکاسِ متولد ۱۹۶۳ است که با کاوش در نور و سایه عکسهایِ سیاه و سفیدی ثبت کرده که سکوتِ سادگی را فریاد میزنند:
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: عکاسی مینیمالیسم
منبع: ایران اکونومیست
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۸۸۴۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا باید انسان در «عکسهای منظره» باشد؟
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از ایفوتوزاین، سوالی که معمولاً درمورد عکاسی از مناظر مطرح میشود این است که آیا بایستی از حضور انسان در عکسها استفاده کرد یا نه.
ما در این مقالهی کوتاه به سه نکتهی مهم دراین مورد اشاره می کنیم تا اگر باری دیگر به عکاسی منظره پرداختید، حضور انسان در آن، مدیریت شود.
1- انتخاب اولویت در عکاسی منظره
هنگام عکاسی از مناظری که انسان یا انسانهایی در آن وجود دارد، بایستی این مورد را مدنظر قرار داد که حضور انسان، تأکید را از سوژه اصلی که همانا منظره است برندارد. در غیر این صورت، عکس شما از یک منظره زیبا تبدیل به یک عکس پرتره محیطی خواهد شد. نکتهای که در این زمینه حائز اهمیت است، حس طبیعی انسانها در مواجهه با طبیعت است. از این بابت، تلاش کنید حس طبیعی آنها را در لحظه عکاسی، تغییر نداده و وجود دوربین، مؤذبشان نکرده است.
2- ایجاد ارتباط معنایی مؤثر
عکاسی از یک جنگل یا یک منظره کوهستانی میتواند بسیار لذتبخش و الهامبخش باشد، اما اگر بتوانید هوشمندانه، انسان را به عکستان اضافه کنید، بیننده میتواند با تصویر، ارتباط بصری بهتری برقرار کرده و باعث پرورش حس خیالپردازی او شود. عکاسی از غروب خورشید همراه با زوجی که در یک طرف کادر قرار گرفتهاند، میتواند ماجرای احساسی زیبایی را شکل دهد، یا نمایش یک صخرهنورد در کنار یک صخره عظیم میتواند احساسی کاملاً متفاوت را در بیننده ایجاد کند.
3- نمایش مقیاس بهتر
وجود انسان در عکس منظره میتواند به درک بهتر مقیاس عناصر آن کمک کند. برای مثال، پسزمینهای از کوههای سر به فلک کشیده در مقایسه با انسان، میتواند سازههای عظیمی را به تصویر بکشد که در صورت عدم وجود انسان، قابل تصور نیست و نیز ابعاد دریاچهای که یک مرد ماهیگیر در کنار آن مشغول ماهیگیری است، بهتر درک خواهد شد.
ترجمه از هادی دهقانپور
انتهای پیام/